Otępienie nie jest normalnym objawem procesu starzenia. To stan chorobowy spowodowany dysfunkcją mózgu. Ryzyko jego wystąpienia wzrasta z wiekiem, nie oznacza to jednak, że chorują wyłącznie osoby starsze.
Od 2011 r. obowiązują kryteria diagnozy otępień występujących w przebiegu różnych chorób. Za podstawowe kryterium uznano rozwój zaburzeń poznawczych i pogorszenie funkcjonowania psychospołecznego, w porównaniu ze stanem przedchorobowym.
Zaburzenia poznawcze powinny być rozpoznane w oparciu o wywiad z osobą chorą oraz z https://www.sffactoryrolex.com innym informatorem (członek rodziny, przyjaciel), a także zobiektywizowane badaniem neuropsychologicznym. Ważne są badania biochemiczne, każdy pacjent powinien też mieć wykonane badanie tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego.
F00 Otępienie w chorobie Alzheimera
F01 Otępienie naczyniowe
F02 Otępienie w innych chorobach klasyfikowanych gdzie indziej
0 Otępienie w chorobie Picka
1 Otępienie w chorobie Creutzfelda-Jakoba
2 Otępienie w chorobie Huntingtona
3 Otępienie w chorobie Parkinsona
4 Otępienie w chorobie wywołanej przez wirus nabytego upośledzenie odporności HIV
Typ otępienia silnie wiąże się z wiekiem. Przed 65 rokiem życia choroba Alzheimera stanowi 34% wszystkich otępień, otępienie naczyniowe – 18%, czołowo-skroniowe – 12%, a otępienie z ciałami Lewy’ego – 7%. Pozostała, mocno zróżnicowana ze względu na przyczyny grupa otępień stanowi 29%. Natomiast po 65 roku życia choroba Alzheimera stanowi aż 55% wszystkich otępień, otępienie naczyniowe – 20%, z ciałami Lewy’ego – 20%, a otępienia inne to tylko 5 %
(dane na podst. mat. z Ogólnopolskiej Konferencji Alzheimerowskiej „Oblicza otępienia 2019”)
W przypadku otępienia o diagnozie informowany jest pacjent, ale lekarz powinien także poinformować opiekuna, który jest niezwykle ważnym ogniwem łączącym chorego ze światem w przypadku chorób neurodegeneracyjnych. Jego rola w opiece jest nadzwyczajna, bo to na barkach opiekuna spoczywa cały proces opieki i terapii chorego. Od jego zaangażowania zależy jakość opieki i skuteczność leczenia.
Współpraca lekarza z opiekunem pacjenta jest bardzo ważna. Powinien być na bieżąco informowany o stanie chorego i etapach przebiegu choroby. Niestety – jak wskazuje prof. Andrzej Potemkowski w swoim wystąpieniu podczas konferencji „Oblicza otępienia” – blisko połowa opiekunów nie jest usatysfakcjonowana, a 1/5 nie uzyskuje od lekarza żadnych informacji na temat otępienia.
Te niepokojące dane znajdują odzwierciedlenie w codziennym funkcjonowaniu naszej fundacji. Bliscy chorych często szukają u nas podstawowych informacji dot. choroby i dostępnych form pomocy.